MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, Ocak 2007 ayından itibaren yapılan tüm "nöbet" uygulamalarının gözden geçirilerek, ödemelerin kanun hükümlerine uygun olarak yeniden hesaplanması ve yapılan ödemeler ile hesaplananlar arasında doğan farkların işçilere ek bir ücret bordrosu ile ödenmesi, yasal kesintilerin ilgili kurumlara yatırılarak ödendi belgelerinin kontrol teftişinde sunulması hususlarını içeren 13/04/2011 tarihli ve B.13.4.BÖM.1.15.00.00/612.12.13/2632 sayılı düzenlenen rapora karşı itirazlarının kabul edilmesini talep etmiştir.
Yerel mahkeme, dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı şirket vekili, şirket hakkında usulsüz nöbet uygulaması yapıldığı iddiası ile yapılan ihbar üzerine düzenlenen müfettiş raporunda, “ kapsamdışı personellerle ilgili nöbet standartlarının mevzuata uygun olarak düzenlenmesi, nöbet uygulamalarının gözden geçirilerek ödemelerin yeniden hesaplanıp fark alacakların ek bordro ile yapılarak kesintilerin kuruma bildirilmesi” hususunun belirtildiğini, oysa nöbet uygulamalarının mevzuata uygun olduğunu belirterek, rapora itiraz etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı Bakanlık vekili, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, İş Kanunu’nun 92. maddesinde sadece işçilik alacaklarına ilişkin tespitlere karşı 30 gün içinde iş mahkemesine itiraz edilebileceğinin öngörülüp, uyuşmazlığın iş hayatının denetimi ile ilgili olduğundan esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Somut olayda, davacının istemi müfettiş raporunun hukuka aykırılığının tespitine yöneliktir. Müfettiş raporunda, nöbet standardının usulüne uygun olmadığı ve işçilik alacaklarının hesaplanarak farkının çalışanlara ödenmesi gerektiği belirtilmiştir. Böyle bir dava açmakta davacının hukukî yararı vardır ve talep İş Kanunu’nun 92. maddesine dayanmaktadır.
Mahkemece, işin esasına girmek yerine, “karar verilmesine yer olmadığına” şeklinde hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 12.03.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.