Danıştay 3. Daire 2018/2163 Esas 2021/2893 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/2163
Karar No : 2021/2893

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Malmüdürlüğü /…

İSTEMİN KONUSU : Davacı tarafından, adına düzenlenen … tarih ve …, … sayılı ödeme emirlerinin iptali istemiyle açılan davanın sonuçlandırıldığı … Vergi Mahkemesi'nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına karşı yapılan istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen temyiz başvurusunun reddine dair … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:…, Temyiz No:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına düzenlenen … tarih ve …, … takip numaralı ödeme emirlerinin iptali istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Dava konusu … takip numaralı ödeme emri içeriği vergi, ceza ve gecikme faizinin Vergi Dairesi Müdürlüğü'nün … tarih ve … sayılı yazısı üzerine tarh edildiği, takdir komisyonunca takdir olunan veya vergi inceleme raporuyla belirlenmiş bir matrah ya da matrah farkına dayanmaksızın, vergi idaresince gönderilen yazıya istinaden re'sen yapılan tarhiyatta hukuka uygunluk bulunmadığı, ödeme emrinin 2009 yılı Nisan, Temmuz, Ağustos ve Ekim dönemleri katma değer vergisi, 2009 yılı gelir vergisinin davacı tarafından ihtirazi kayıt konulmaksızın verilen düzeltme beyannameleri üzerine tahakkuk ederek kesinleştiği, 2009 yılı Nisan, Ağustos ve Ekim dönemleri vergi ziyaı cezalarının internet üzerinden verilen katma değer vergisi, 2009 yılı vergi ziyaı cezasının ise internet üzerinden verilen gelir vergisi beyannamelerine istinaden kesilerek davacıya tebliğ edilmek suretiyle kesinleştirildiği, davacı tarafından ihtirazı kayıt konulmaksızın verilen beyannameler üzerine tarh ve tahakkuk eden, dava açılmaksızın kesinleşen borcun ödeme emriyle takip edilmesinde hukuka aykırılık görülmediği, ödeme emirleri içeriği 2009 yılı Nisan-Haziran, Temmuz-Eylül ve Ekim-Aralık dönemlerine ilişkin vergi ziyaı cezalı geçici vergilerin davacının ilgili dönemlerde vermiş olduğu katma değer vergisi beyannameleri ve ilgili dönem gayrimenkul alım-satım tutarları esas alınarak … tarih ve …, … ve … sayılı takdir komisyonu kararları uyarınca belirlenen matrah üzerinden yapılan tarhiyatların, 10/07/2015 tarihinde davacıya tebliğ edilerek kesinleştirildiği, dava konusu ödeme emrinin dayanağını teşkil eden ve usulüne uygun şekilde davacıya tebliğ edilen ihbarnamelerde yer alan vergi ve cezaların dava konusu edilmemesi üzerine kesinleşmiş olması ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların da 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 58. maddesinde belirtilen “borcum yoktur” kapsamında değerlendirilmesine olanak bulunmaması karşısında, dava konusu ödeme emrinin 2009 yılının Nisan-Haziran, Temmuz-Eylül ve Ekim-Aralık dönem geçici vergisi üzerinden hesaplanan vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık, geçici vergi asılları bakımından ise 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesinin 4. bendi uyarınca mahsup döneminin geçmiş olmasına rağmen söz konusu vergilerin mahsup edilmeyip dava konusu ödeme emriyle tahsil edilmeye çalışıldığı anlaşıldığından hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle ... takip numaralı ödeme emri ile ... takip numaralı ödeme emrinin geçici vergilere ilişkin kısmı iptal edilmiş, diğer kamu alacakları yönünden ise dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Dava konusu … takip numaralı ödeme emrinin dayanağı olan … tarih ve … sayılı ihbarnamenin 24/09/2014 tarihinde davacının ikamet adresinde eşi …'e tebliğ edilerek tarhiyat itirazsız kesinleştiğinden, kamu alacağının belirtilen kısmı borcum yoktur kapsamında değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle davalı idarenin istinaf başvurusu bu bakımdan kabul edilerek Vergi Mahkemesi kararının, … takip numaralı ödeme emrinin değinilen kamu alacağı yönünden iptali yolundaki hüküm fıkrası kaldırılarak, dava sözü edilen hüküm fıkrası yönünden reddedilmiş, taraflarca diğer hüküm fıkralarına yöneltilen istinaf başvurularının ise usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca kesin olarak reddine karar verilmesi üzerine, davacı tarafından bu karara karşı yapılan temyiz istemi; kararın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 46. maddesinde sayılan temyiz edilebilecek kararlardan olmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : İlgili dönemde mükellefiyet kaydının bulunmadığı, geçmişe dönük olarak mükellefiyet tesis edildiği, beyannamelerin bilgisi dışında vergi dairesi tarafından verildiği ve bu konuda soruşturma açıldığı, … Bölge İdare Mahkemesinin … Vergi Dava Dairesi ile ... Vergi Dava Dairesinin aynı konuda birbiri ile çelişen kararlar vermiş olmaları nedeniyle nihai kararın Danıştay tarafından verilmesi gerektiği, istinaf talebinin reddine ilişkin kararın gerekçesiz olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… Temyiz No:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca …-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca bu kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 03/06/2021 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.