Danıştay 11. Daire 2000/8963 Esas 2003/1623 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBİRİNCİ DAİRE
Esas No : 2000/8963
Karar No : 2003/1623


Temyiz İsteminde Bulunan (Davalı) : T.R.T. Kurumu Genel Müdürlüğü-ANKARA
Vekili : …
Karşı Taraf (Davacı) : …
İsteğin Özeti : Dava, davacıya 1996 yılı 2. teşvik ikramiyesinin ödenmemesine ilişkin davalı idare işleminin iptali istemiyle açılmıştır. ... İdare Mahkemesi … gün ve E:…, K:… sayılı kararıyla; TRT Kurumu personeline ödenecek Teşvik İkramiyesinin Usul ve Esaslarına Dair 26.6.1995 tarih ve 4003 sayılı Genelgeye göre, 40 günden fazla sıhhi izin kullanan personelden kimlere teşvik ikramiyesinin ödeneceği hususunun ünite amirlerinin teklifi ve Genel Müdürün onayına bırakıldığı, olayda davacının 1996 yılı içinde 41 gün sıhhi izin kullandığı bunun nedeninin kalp ameliyetı sırasında eşine refakatci olmasından kaynaklandığı, davacının mazeretinin niteliği dikkate alındığında, 1996 yılı ikinci teşvik ikramiyesinin ödenmemesinde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle işlemi iptal etmiştir. Davalı idare tarafından işlemin mevzuata uygun olduğu ileri sürülerek mahkeme kararının bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti :İsteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz isteminin reddi ile kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp İdare Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle İdare Mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onbirinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
TRT Kurumu Personeline Ödenecek Teşvik İkramiyesinin Usul ve Esaslarıyla ilgili açıklamaları düzenleyen 26.6.1995 tarih ve 4003 sayılı Genelgede 1 Aralıktan itibaren 1 yıl içinde 40 günden fazla sıhhi izin kullanan personelin ikinci teşvik ikramiyesinin ödenmeyeceği, ancak 40 günden fazla sıhhi izin kullanan personelden, ünite amirlerinin teklifi ve Genel Müdürünün oluru ile ikinci teşvik ikramiyesi ödenmesi uygun görülenlerin teşvik ikramiyelerinin ödeneceği öngörülmüştür.
Sözkonusu Esaslar ile ünite amirlerinin teklifi ve Genel Müdürün oluru ile, 40 günden fazla izin kullanan personele ikinci teşvik ikramiyesinin ödenmesi konusunda idareye takdir yetkisi tanınmış ise de bu yetki mutlak ve sınırsız bir yetki olmayıp, anılan yetkinin objektif olarak eşit bir şekilde, aynı durumda olan personel arasında ayrım gözetilmeyecek şekilde kullanılması gerekmektedir. Genel Müdür oluru ile olumlu ya da olumsuz yönde kullanılan bu takdir yetkisinin diğer tüm idari işlemler gibi yetki, şekil, sebep, konu ve maksat öğeleri yönünden yargısal denetime tabi tutulması gerektiğinde tereddüt bulunmamaktadır.
Dosyanın incelenmesinden, 17.12.1996 tarih ve 1926 sayılı yazıdan 1996 yılında 40 günden fazla sıhhi izin kullandığı halde beş kişiye 2. teşvik ikramiyesi ödenmesinin uygun görüldüğü davacının ise bu kişiler arasında yer almadığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda davacının ileri sürdüğü mazeret dikkate alındığında, aynı konumda olan diğer kişilere ikramiye ödenirken davacıya 1996 yılı ikinci teşvik ikramiyesinin ödenmemesinde davalı idarenin eşitlik ilkelesine uygun davranmadığı ve takdir yetkisini objektif bir şekilde kullanmadığı sonuç ve kanaatine ulaşılmıştır.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddine ... İdare Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının anılan gerekçe ile onanmasına 8.4.2003 gününde oybirliği ile karar verildi.