MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümlü hakkında Kapatılan Kadıköy 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/11/2000 tarihli ve 2000/588 Esas, 2000/615 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü kurulduğu, hükümlünün temyiz istemi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 18/04/2001 tarihli ve 2001/6983 Esas, 2001/6611 Karar sayılı ilamıyla hükmün onanmasına karar verildiği, kararın kesinleşmesinden sonra yapılan uyarlama yargılaması neticesinde İstanbul Anadolu 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/12/2015 tarihli ve 2015/116 Esas, 2015/717 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nın hükümlü lehine olduğu kabulüyle hükümlü hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümlerinin kurulduğu, hükümlünün 21/10/2019 tarihli ve devamında sunduğu dilekçelerinde her ne kadar Kapatılan Kadıköy 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/11/2000 tarihli ve 2000/588 Esas, 2000/615 Karar sayılı kararında yasa yolu bildiriminin usulüne uygun olmadığı ve kesinleşmediğinden bahisle temyiz isteminde bulunmuş ise de anılan kararın hükümlünün temyizi üzere Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşmiş olması da nazara alınarak, hükümlünün temyiz isteminin mahkemenin 17/12/2015 tarihli uyarlama kararına ve 10/12/2019 tarihli ek kararına yönelik olduğu kabul edilmiştir.
Uyarlama yargılamasında kısa kararın açıklandığı 17/12/2015 tarihinde Tekirdağ 2. No’lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan hükümlüye, hükmün 17/12/2015 tarihinde SEGBİS sistemi ile yüze karşı tefhim edildiği, ancak cezaevinde bulunan hükümlüye yapılan yasa yolu bildiriminde, CMK"nın 263. maddesine göre yasa yolu başvurusunun gerçekleştirileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, hükümlünün temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 10/12/2019 tarihli, 2015/116 Esas, 2015/717 Karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek, hükümlünün 21/10/2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan temyiz incelemesinde;
Kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından temel cezaların alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edildiğinin belirtilmesine karşın, temel cezaların alt sınırdan tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 27/01/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.