Danıştay 4. Daire 2016/19893 Esas 2021/3186 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/19893
Karar No : 2021/3186

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Gayrimenkul İnşaat Danışmanlık Turizm Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, 2009/1 ila 12, 2010/1 ila 12 ile 2011/1, 2, 3, 4, 6 ve 7 dönemlerine ilişkin Ba-Bs formlarının kanuni süresinde elektronik ortamda verilmediğinden bahisle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacı tarafından dava konusu dönemlerde hiçbir ticari faaliyeti bulunmadığı iddiasına karşılık idarece davacının ticari faaliyeti olduğuna dair herhangi bir somut tespit, bilgi ve belge sunulmadığı, dolayısıyla ilgili dönemlerde ticari faaliyeti olmayan davacı şirketin Ba-Bs bildirimini kanuni süresi içerisinde vermediğinden bahisle kesilen dava konusu özel usulsüzlük cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının mükellefiyetiyle ilgili olarak beyannamelerini kanuni süresinde elektronik ortamda vermediği dolayısıyla kesilen özel usulsüzlük cezalarının hukuka uygun olduğu belirtilerek kabule dair kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ...

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15/06/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.


(X) KARŞI OY :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun “bilgi verme” başlıklı 148 inci maddesinde; Kamu idare ve müesseseleri, mükellefler ve mükelleflerle muamelede bulunan diğer gerçek ve tüzel kişilerin, Maliye Bakanlığı’nın veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanların isteyecekleri bilgileri vermeye mecbur oldukları, bilgilerin yazı ve sözle istenebileceği sözle istenilen bilgileri vermeyenlere keyfiyetin yazı ile tekit ve cevap vermeleri için kendilerine münasip bir mühlet tayin olunacağı, mükerrer 355/1’inci maddesinde de, bu Kanunun 86,148,149,150,256 ve 257 nci maddelerinde yer alan zorunluluklar ile mükerrer 257 nci madde uyarınca zorunluluklara uymayan birinci sınıf tüccarlar ile serbest meslek erbabı hakkında kanunda yazılı miktarda özel usulsüzlük cezası kesileceği, aynı maddenin 2. fıkrasında ise, bu hükmün uygulanması için bilgi istenilirken yapılacak tebliğlerde bilginin verilmesi için tayin olunan süre ile süresinde cevap verilmediği, eksik veya yanıltıcı bilgi verildiği takdirde haklarında Yasanın ceza uygulanması cihetine gidileceğinin ilgililere yazılı olarak bildirilmesi gerektiği düzenlenmiştir.
03/07/2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanıp 01/08/.2009 tarihinde yürürlüğe giren 5904 sayılı Kanunun 22. maddesiyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355/2. fıkrasında değişiklik yapılmış ve mükerrer 355. maddede öngörülen ödevlerin yerine getirilmesine ilişkin usul ve esasların Maliye Bakanlığınca yapılan düzenleyici idari işlemlerle duyurulması halinde, değişikliğin yürürlük tarihinden itibaren, ilgililere ayrıca yazılı olarak bildirilme şartı aranmayacağı kuralı getirilmiştir.
Yukarıda açıklanan Kanun metninden de anlaşılacağı üzere, 01/08/2009 tarihinden önce mükerrer 355. madde hükmüne göre mükellefler adına ceza uygulanabilmesi için, Maliye Bakanlığı'nca mükerrer 257. madde uyarınca getirilen zorunluluklara uyulmaması ya da süresi içinde bilginin verilmemesi veya eksik ve yanlış bilgi verilmesi halinde cezaya muhatap olacaklarının yazı ile ilgililere bildirilmesi gerekmekte bu tarihten sonrası için ise Maliye Bakanlığınca düzenlenen Tebliğlerde yer aldığından ayrıca bildirilmesi gerekmemektedir.
Öte yandan, Vergi Usul Kanununun 160. maddesinin 1. fıkrasında, 153. maddede yazılı mükelleflerden işi bırakanların, keyfiyeti vergi dairesine bildirmeye mecbur oldukları, 2. fıkrasında, işi bırakma bildiriminde bulunmayan bir mükellefin işi bıraktığının tespit edilmesi veya yapılan araştırma ve yoklamalar sonucunda bilinen adreslerinde bulunamaması ve başka bir adreste faaliyetine devam ettiğine dair bilgi edinilememesi veya başka bir ticari, zirai ve mesleki faaliyeti olmadığı halde münhasıran sahte belge düzenlemek amacıyla mükellefiyet tesis ettirdiğinin tespiti halinde mükellefin (matrahlı veya matrahsız beyanname verenler dahil) işi bırakmış addolunacağı ve mükellefiyet kaydının vergi daresince terkin edileceği, son fıkrasında da, bu maddenin uygulanmasına ilişkin usulleri belirlemeye Maliye Bakanlığı'nın yetkili olduğu hükümlerine yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden; emlak danışmanlığı faaliyeti ile iştigal eden davacı mükellefin, 2008 yılından itibaren herhangi bir ticari faaliyeti bulunmadığından beyanname ve Ba-Bs bildirimlerini vermediği, 2011/5. ayda az bir ticari faaliyeti olduğundan beyanname verdiğini beyan etmiş ise de mükellefiyetini, faaliyetinin sona erdirdiğini bildirerek terkin ettirmediği, bu durumda boş bile olsa halen Ba-Bs bildiriminde bulunma yükümlülüğünün devam ettiği görülmektedir.
Buna göre, davacı adına, ihtilaf konusu dönemler için Ba-Bs formalarının elektronik ortamda süresinde verilmemesi nedeniyle Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. madde uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı düşünüldüğünden mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.