Danıştay 4. Daire 2020/1745 Esas 2021/3529 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/1745
Karar No : 2021/3529

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1-…

2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2008/9. dönem katma değer vergisi ile tekerrür hükümleri uygulanarak kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay Dördüncü Dairesince, Vergi Mahkemesi kararının,dava konusu tarhiyatın Tepecik Vergi Dairesi mükellefi … Metal. İzo. İnş. End. Ürün. İmal. San. Tic. Ltd. Şti.'den alınan faturalardan kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması üzerine söz konusu bozma hükmüne uyulmak suretiyle anılan mükelleften alınan faturalardan kaynaklanan vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri yönünden hukuka aykırılık, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına neden olan 2007/ 01-12. dönemine ilişkin kesilen vergi ziyaı cezasının 16/05/2008 tarihinde tebliğ edilerek 16/06/2008 tarihinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının dayanak gösterildiği, ilk ceza 2008 yılında kesinleştiğinden, 2008 yılını takip eden yılın başından itibaren tekrar ceza kesilmesi durumunda tekerrür hükümlerinin uygulanabileceği, dava konusu 2008/9. dönemi için kesilen vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasında hukuka uyarlık bulunmadığı sonuçlarına varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı tarafından, haklarında yapılan vergi incelemesinin soyut kavramlara dayandırıldığı, hukuka aykırı olarak yapılan tarhiyata ilişkin vergi ziyaı cezasının üç kat olarak fahiş ve yanlış hesaplandığı ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından, mükellef hakkında tesis edilen işlemlerin yerinde ve hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Mahkeme kararının Danıştay tarafından bozulması halinde, Mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenmektedir.
Davacının temyiz istemi, Mahkeme kararının Danıştay Dördüncü Dairesininin 31/10/2018 tarih ve E: 2016/3480, K:2018/10173 sayılı bozma kararında yazılı gerekçelere uygun olduğu anlaşıldığından, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanarak artırılan kısmına gelince;
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Davalı idarenin, temyiz dilekçesinde vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin ileri sürdüğü iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve bu kararın bu kısmının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmamıştır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.