MAHKEMESİ :Malkara Asliye Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 73.90 TL. (davalıdan) ve 67.20 (davacılardan) temyiz başvuru harçları peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi. 27.12.2012 (Prş.)

(Muhalif)

KARŞI OY YAZISI

Mirasbırakanın, 992 parsel numaralı taşınmazını, sağlararası tasarrufla 9.8.1996 tarihinde "kendisinden önce vefatı halinde mülküne rücu etmesi" şartıyla oğlu (davalı) ..."a bağışladığı anlaşılmaktadır. Bu nevi bağışlamada, mülkiyet akit tarihinde bağışlanana geçmiştir. Ancak bu geçiş, bozucu şarta bağlanmıştır. Bu şart da, "bağışı kabul edenin, bağışlayandan önce ölmesidir." Şart gerçekleştiğinde bağışlanan şey, kendiliğinden bağışlayanın mülküne geri döner. Ancak bunun böyle olması, bu nev"i bağışlamayı "ölüme bağlı" hale getirmez. Başka bir ifade ile işlem, mirasbırakanın ölümü anında "kazandırıcı" vasıf almaz, akit tarihinde bağışlanan mal, bağış yapılanın mülkiyetine geçmiştir. Ve o kişi mal üzerinde her türlü tasarrufa yetkilidir. ... yapılan karşılıksız kazandırmalar da, kural olarak miras payına mahsuben yapılmış sayılır ve iadeye tabidir. Kazandırmanın iade edilmemek maksadıyla yapıldığını ispat yükü, bundan yararlanana (davalıya) aittir. Davalı, mirasbırakanın iadeyi amaçlamadığını ispat edecektir. Mirasbırakanın iradesi kazandırmaya konulan şarttan anlaşılıyorsa başka delillere gitmeye lüzum yoktur. Mirasbırakanın bağışlamayı yaparken koyduğu "kendisinden önce ölmesi halinde bağışlananın mülküne rücu edeceğine " ilişkin şart, iradesinin iadeye yönelik olduğunu göstermektedir. Tanıkların aksi yöndeki beyanlarının akdin bağlandığı şart karşında önemi bulunmamaktadır. O halde, 992 parsel sayılı taşınmaz Türk Medeni Kanununun 669/2. maddesi gereğince denkleştirmeye tabi tutulmalıdır. Hükmün bu sebeple bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğa bu yönden katılmıyorum.
3-AKG/HA/EG