MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62, 52/2, 50/1-a maddeleri gereğince mahkumiyet


Güveni kötüye kullanma suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa atılı güveni kötüye kullanma suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan ..."ın, tarlasının satılması konusunda aracılık etmesi için eski bir emlakçı olan sanıkla anlaştığı, sanığın tarlaya ait vergi borçları olduğunu bu nedenle satışın yapılamadığını söyleyerek katılandan 1.150 TL para almasına rağmen herhangi bir vergi borcunu ödemediği gibi parayı katılana da iade etmeyip uhdesinde tutmak suretiyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda, sanığın savunması, katılan beyanı ile tüm dosya kapsamına göre suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 04/03/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.