Danıştay 7. Daire 2019/5620 Esas 2021/3718 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/5620
Karar No : 2021/3718

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Uluslararası Ticaret Pazarlama Otomotiv İnşaat Tekstil ve Dayanıklı Tüketim Maddeleri Taahhüt Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından satışı yapılan … marka … model pick-up türü aracın özel tüketim vergisinin, Kanun'a ekli II sayılı listede yer alan 87.03 pozisyonunda ve % 80 oranı üzerinden beyan edilerek ödenmesi gerekirken, 87.04 pozisyonunda ve % 4 oranı üzerinden beyan edilerek ödendiğinden bahisle, 2011 yılının Kasım dönemi için ikmalen tarh edilen özel tüketim vergisi ve kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Kısmen bozma kararına uymak suretiyle, olayda, idarece görüş değiştirilerek 25/02/2011 tarihinde 6111 sayılı Kanun'la 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'na ekli II sayılı listenin bir takım değişiklikler yapılarak yeniden yayımlanmasıyla 06/02/2010 tarihinde yayımlanan Gümrük Tarife Cetveli Açıklama Notlarının özel tüketim vergisi uygulamasında hüküm ifade eder hale geldiğinin kabulü suretiyle, "eşya taşımaya mahsus alandaki azami dahili taban uzunluğunun aracın dingiller arası mesafenin %50’sinden daha fazla olması" şartını haiz olmadığından, davacı tarafından satılan aracın 87.04 pozisyonunda değil, 87.03 pozisyonda ve % 80 oranında vergiye tabi olduğundan bahisle dava konusu işlem tesis edilmiş ise de; dosyada mevcut Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Gümrükler Genel Müdürlüğünün 16/07/2012 tarihli yazısında da belirtildiği üzere, pick-up cinsi araçların sınıflandırılması için kriter değişikliğine gidilmek suretiyle söz konusu araçların, Türk Gümrük Tarife Cetvelinde hem 87.03 tarife pozisyonunda, hem de 87.04 tarife pozisyonunda sınıflandırılması mümkün olduğundan, 4760 sayılı Kanuna ekli listede yer almamasına karşın, Gümrük Tarife Cetveli Açıklama Notlarıyla getirilen bir kriter ile aynı tür araçlar arasında vergi oranının farklılaştırılmasının, verginin kanuniliği ilkesiyle bağdaşmadığı gerekçesiyle tarhiyatın %15 oranına isabet eden kısmının iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 6111 sayılı Kanun ile 4760 sayılı Kanun'da yapılan değişiklikler üzerine, 2 seri nolu Gümrük Genel Tebliği ile söz konusu araçlar için yapılan açıklamaların 25/02/2011 tarihinden itibaren özel tüketim vergisi uygulaması bakımından geçerli hale geldiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür. Anılan Kanun'un 50. maddesinin 4. fıkrasında, "Danıştayın bozma kararına uyulduğu takdirde, bu kararın temyiz incelemesi, bozma kararına uygunlukla sınırlı olarak yapılır." hükmü bulunmaktadır.
Bu durumda, mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Temyiz istemine konu yapılan kararın Dairemizin 13/11/2017 tarih ve E:2016/7652, K:2017/5957 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.


KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.