Abaküs Yazılım
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/12102
Karar No: 2013/20593
Karar Tarihi: 05.07.2013

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2011/12102 Esas 2013/20593 Karar Sayılı İlamı

Özet:


Davacı, kullanmadığı yıllık ücretli izinler karşılığı ücret alacağının tahsilene karar verilmesi için davalıya dava açmıştır. Mahkeme, davacının talebini kabul etmiştir ancak davalı temyiz etmiştir. Yargıtay Kararı ise, davacının izinlerinin hesaplanması için kullanılan sürelerin yanlış olduğunu ve grev nedeniyle geçen sürenin izne hak kazanma yönünden çalışılmış gibi sayılmayacağını belirtmiştir. Davacı 20 yıl yerine 19 yıl çalışmış olarak hesaplanmıştır ve kullanmadığı veya parasal karşılığı ödenmeyen izni bulunmamaktadır. Kararda geçen kanun maddeleri ise 4857 sayılı İş Kanunu’nun 55. Maddesi ve 2822 Sayılı Yasa\"nın 42. maddesinin 5. fıkrasıdır.
9. Hukuk Dairesi         2011/12102 E.  ,  2013/20593 K.

    "İçtihat Metni"



    MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

    DAVA :Davacı vekili, kullanmadığı yıllık ücretli izinler karşılığı ücret alacağının tahsilene karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I
    A) Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, davalıya ait işyerinde 01.04.1986-07.04.2006 tarihleri arasında çalışan davacının kullandırılmayan yıllık ücretli izinlerin bulunduğunu belirterek, karşılığı ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir
    B) Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davacıya yıllık ücretli izinlerin kullandırıldığını, kullanmadığı izinlerin karşılığı ücret alacağının ödendiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
    C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece yapılan yargılama sonunda alınan hesap raporuna itibar edilerek, davacının hizmet süresi ile kullandırıldığı ispat edilen yıllık izinlerine ilişkin kayıtlar karşılaştırıldığında 28 günlük iznin kullandırıldığının ispat edilemediği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
    D) Temyiz:
    Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    E) Gerekçe:
    4857 sayılı İş Kanunu’nun 55. Maddesi uyarınca;
    a) İşçinin uğradığı kaza veya tutulduğu hastalıktan ötürü ihbar öneline ilaveten 6 haftayı aşmamak kaydı ile işine gidemediği günler
    b) Kadın işçilerin 74 üncü madde gereğince doğumdan önce ve sonra çalıştırılmadıkları günler.
    c) İşçinin muvazzaf askerlik hizmeti dışında manevra veya herhangi bir kanundan dolayı ödevlendirilmesi sırasında işine gidemediği günler (90 güne kadar olmak kaydı ile)
    d) Çalışmakta olduğu işyerinde zorlayıcı sebepler yüzünden işin aralıksız bir haftadan çok tatil edilmesi sonucu olarak işçinin çalışmadan geçirdiği zamanın onbeş günü (işçinin yeniden işe başlaması şartıyla)
    e) 66 ncı maddede sözü geçen (günlük çalışma süreleri) zamanlar
    f) Hafta tatili, ulusal bayram, genel tatil günleri
    g) 3153 sayılı Kanuna dayanılarak çıkarılan tüzüğe göre röntgen muayenehanelerinde çalışanlara pazardan başka verilmesi gereken yarım günlük izinler
    h) İşçilerin arabuluculuk toplantılarına katılmaları, hakem kurullarında bulunmaları, bu kurullarda işçi temsilciliği görevlerini yapmaları, çalışma hayatı ile ilgili mevzuata göre kurulan meclis, kurul, komisyon ve toplantılara yahut işçilik konuları ile ilgili uluslararası kuruluşların konferans, kongre veya kurullarına işçi veya sendika temsilcisi olarak katılması sebebiyle işlerine devam edemedikleri günler
    ı) İşçilerin evlenmelerinde üç güne kadar, ana veya babalarının, eşlerinin, kardeş veya çocuklarının ölümünde üç güne kadar verilecek izinler
    j) İşveren tarafından verilen diğer izinler ile 65 inci maddedeki kısa çalışma süreleri.
    k) Bu Kanunun uygulanması sonucu olarak işçiye verilmiş bulunan yıllık ücretli izin süresi yıllık ücretli izin hakkının hesabında çalışılmış gibi sayılır.
    İzne hak kazanmak için en az bir yıl fiilen çalışmış olmak veya 55. Madde uyarınca fiilen çalışılmamış olsa bile çalışmış sayılan günler ve süreler gerekir. Çalışılmayan veya kanun gereği çalışılmış sayılmayan süreler, örneğin işçinin iş sözleşmesinin askıda olduğu süreler, izne hak kazanma yönünde izin süresinden sayılmamalıdır. Keza fesih tarihinde yürürlükte olan 2822 Sayılı Yasa"nın 42. maddesinin 5. fıkrası uyarınca grev ve lokavtta geçen süreler kıdem süresine eklenemez(Yeni yürürlüğe giren 6356 sayılı STİK.’un 67/3).
    Dosya içeriğine göre 01.04.1986-07.04.2006 tarihleri arası davalı işyerinde 20 yıl 6 gün çalışmıştır. Mahkemece hükme esas raporda davacının bu süresi çalışmış ve çalışılmış sayılan süre olarak kabul edilerek, 28 gün kalan izni karşılığı ücret alacağı hesaplanmıştır. Ancak davacının işyerindeki, grev nedeni ile 2007 yılında 44 gün grevde olduğu ve ... kaydının da bu yıl 317 gün prim günü yatırıldığı anlaşılmaktadır. 44 gün grevde geçen ve kıdemden sayılmayan sürenin izne hak kazanma yönünden çalışılmış gibi sayılma olanağı yoktur. Bu süre çıkarıldığında davacı 20 yılı yerine 19 yıl karşılığı izne hak kazanır. Davacının hesaplanan izin alacağı bir yıl karşılığıdır. Davacı işçi hesaplandığı gibi 540 gün değil, 512 gün izne hak kazanmıştır. 499 gün izin kullanmış, 13 gün için ise izin ücreti ödenmiştir. Davacının kullanmadığı ya da parasal karşılığı ödenmeyen izni bulunmamaktadır. Davanın reddi yerine yazılı gerekçe ile kabulü hatalıdır.
    F) Sonuç:
    Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.


    Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.

    Son Eklenen İçtihatlar   AYM Kararları   Danıştay Kararları   Uyuşmazlık M. Kararları   Ceza Genel Kurulu Kararları   1. Ceza Dairesi Kararları   2. Ceza Dairesi Kararları   3. Ceza Dairesi Kararları   4. Ceza Dairesi Kararları   5. Ceza Dairesi Kararları   6. Ceza Dairesi Kararları   7. Ceza Dairesi Kararları   8. Ceza Dairesi Kararları   9. Ceza Dairesi Kararları   10. Ceza Dairesi Kararları   11. Ceza Dairesi Kararları   12. Ceza Dairesi Kararları   13. Ceza Dairesi Kararları   14. Ceza Dairesi Kararları   15. Ceza Dairesi Kararları   16. Ceza Dairesi Kararları   17. Ceza Dairesi Kararları   18. Ceza Dairesi Kararları   19. Ceza Dairesi Kararları   20. Ceza Dairesi Kararları   21. Ceza Dairesi Kararları   22. Ceza Dairesi Kararları   23. Ceza Dairesi Kararları   Hukuk Genel Kurulu Kararları   1. Hukuk Dairesi Kararları   2. Hukuk Dairesi Kararları   3. Hukuk Dairesi Kararları   4. Hukuk Dairesi Kararları   5. Hukuk Dairesi Kararları   6. Hukuk Dairesi Kararları   7. Hukuk Dairesi Kararları   8. Hukuk Dairesi Kararları   9. Hukuk Dairesi Kararları   10. Hukuk Dairesi Kararları   11. Hukuk Dairesi Kararları   12. Hukuk Dairesi Kararları   13. Hukuk Dairesi Kararları   14. Hukuk Dairesi Kararları   15. Hukuk Dairesi Kararları   16. Hukuk Dairesi Kararları   17. Hukuk Dairesi Kararları   18. Hukuk Dairesi Kararları   19. Hukuk Dairesi Kararları   20. Hukuk Dairesi Kararları   21. Hukuk Dairesi Kararları   22. Hukuk Dairesi Kararları   23. Hukuk Dairesi Kararları   BAM Hukuk M. Kararları   Yerel Mah. Kararları  


    Avukat Web Sitesi