Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1.maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 62, 53, 58/9, 63.maddesi uyarınca hükmedilen mahkumiyet
kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi



Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.09.2017 tarih, 2017/16-956 Esas ve 2017/970 sayılı kararı ile onanarak kesinleşen, Dairemizin İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.04.2017 tarih, 2015/3 esas, 2017/3 sayılı kararında belirtildiği üzere; dosya kapsamına göre, sanığın örgüt içerisindeki konum ve faaliyetleri itibariyle örgütün mahrem yapılanması içerisinde Diyarbakır Büyük Bölgesinin altında Diyarbakır Dar Bölgesinde Genel Müdür sıfatı ile Diyarbakır, Mardin, Batman, Siirt ve Şırnak illerinde bulunan polis mahrem imamlarından sorumlu olduğu ve bu kapsamda polis mahrem imamlarının kimler olacağını belirleyerek, bunlara örgütsel talimatlar verdiği, söz konusu illere giderek mahrem imamlar ile görüşmeler yaptığı anlaşılan sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 314/1. maddesinde yazılı "Silahlı Terör Örgütünü Kurma ve Yönetme" suçunu oluşturduğu gözetilmeden, delillerin değerlendirilmesinde ve suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması
2-)Kabul ve uygulamaya göre de; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile TCK"nın 53/1. maddesindeki bazı düzenlemelerin iptal edilmiş olması nedeniyle bu karar doğrultusunda hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5271 sayılı CMK’nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, verilen ceza miktarı ile tutuklulukta geçirilen süre ve mevcut delil durumu dikkate alınarak sanık müdafiinin tahliye taleplerinin reddine, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Gümüşhane Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Ezurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.