MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52/2, 53/1-2-3 ve 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümden önce 05/08/2017 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanunun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen ve bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği; ancak bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay"dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"un 305 ila 326. maddelerinin uygulanması gerektiği ve 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesi uyarınca da temyiz süresinin bir hafta olduğu gözetilmeden, hüküm fıkrasında kanun yoluna başvuru süresinin 15 gün olduğu belirtilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanılmış olması karşısında; sanığın yedi günlük yasal süresi geçtikten sonra yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanın suç tarihinde işyerinin önünde beklediği sırada, sanık ... ve temyiz dışı ...’ün bir araçla katılanın yanında durdukları, sanık ..."ın katılana erkek kol saati kazandığını belirtip bir belgeye imza atmasını istediği, katılanın uzatılan kağıdı imzaladıktan sonra, sanık ..."ın katılanın ev adresini ve telefonunu bu kağıda yazdığı, daha sonra bir elektrik süpürgesini katılana verdikleri, katılanın süpürgeyi istemediğini söylemesine rağmen, süpürgeyi bırakarak oradan ayrıldıkları, daha sonra katılan tarafından kendisine bırakılan belge incelendiğinde süpürgenin 490 TL’ye satıldığına dair sözleşme olduğunu anladığı, böylece sanık ve temyiz dışı Rabia’nın, katılanı kol saati kazandığı konusunda aldatarak, değeri 20 TL olan iki kol saatini katılana verip süpürge sattıklarına dair bir sözleşme imzalattıkları, toplam 140 TL değerinde olan süpürge ve saatler karşılığında katılana 490 TL bedelli sözleşme imzalatıp borç altına sokarak yarar sağladıkları anlaşılmakla; eylemin TCK’nın 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan ilamdaki kasıtlı suçun 5237 sayılı TCK"nin 191/1. maddesi uyarınca hükmolunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu olması ve 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la TCK"nın 191. maddesinin değiştirilmiş olması ve anılan kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddesindeki düzenleme karşısında; bu suç yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre tekerürrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, eksik inceleme sonucu karar verildiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 26/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.