MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı işyerinde 06.11.2007 tarihinde çalışmaya başladığını, davacının birikmiş fazla mesai ve yıllık izin ücretlerini işverenden talep etmesi üzerine 07.03.2012 tarihinde iş akdinin işverence haksız ve hukuka aykırı feshedildiğini, en son net 2.500 TL ücret almasına rağmen sigorta primlerinin gerçek ücretinden değil asgari ücretten gösterildiğini iddia ederek; kıdem ve ihbar tazminatları, yıllık ücretli izin ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı en son ücretinin net 2.500 TL olduğunu iddia etmiş, davalı da davacının asgari ücretle çalıştığını savunmuştur. Dosyaya delil olarak giren hizmet tespiti dosyasında dinlenen bir tanık, davacının 1.000 TL civarında ücret aldığını belirtmiştir. Emsal ücret araştırmasının sonucu da 1.850-2.500 TL arası olarak gelmiştir.
Davacının yaptığı iş, kıdemi ve fesih tarihi birlikte değerlendirildiğinde; davacının en son ücretinin net 1.850 TL olarak kabulü ve hesaplamaların bu ücrete göre yapılması gerekirken, davacı iddiasına itibar edilerek hüküm kurulması hatalıdır.
3-Davacının dava dilekçesinde haftada 15 saat fazla mesai yaptığını iddia etmesi karşısında, haftalık fazla mesainin 18 saat olarak belirlenip hüküm altına alınması HMK.nın 25. maddesindeki vakıa ile bağlılık kuralına aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.