Danıştay 7. Daire 1986/624 Esas 1989/54 Karar Sayılı İlamı

Daire : YEDİNCİ DAİRE
Karar Yılı : 1989
Karar No : 54
Esas Yılı : 1986
Esas No : 624
Karar Tarihi : 19/01/989
213 SAYILI VERGİ USUL KANUNUNUN 2791 SAYILI KANUNUN 3.MADDESİYLE DEĞİŞİK 112/3.MADDESİ UYARINCA VERGİ ASLINA UYGULANAN FAİZİN YERİNDE OLDUĞU, ANCAK KAÇAKÇILIK CEZASINA FAİZ UYGULANAMIYACAĞI HK.
Uyuşmazlık; 1983 Nisan-Mayıs dönemlerine ilişkin olarak tarh ve tebliğ edilen kaçakçılık cezalı banka ve sigorta muameleleri vergisinin mahkemece onanması üzerine 213 sayılı yasanın 2791 sayılı Kanunun 3.maddesiyle değişik 112/3.maddesine göre uygulanan faizin tahsili amacıyla yükümlü kurum adına düzenlenen ödeme emrinin iptali istemi ile açılan davayı ödeme emri ile takibe konu tecil faizinin Vergi Mahkemesinde ihtilaflı olan Banka ve Sigorta Muamele Vergileri ile buna bağlı cezalara ilişkin yükümlü davasının reddi üzerine vergi asıllarının ödenmiş olmasına karşın 213 sayılı Kanunun 112/3.maddesi uyarınca hesaplanan tecil faizinin ödenmemiş olmasından dolayı cebren takibe alındığının anlaşıldığı, davacı vekili tarafından, 734.913 liralık miktarın 726.238 liralık kısmının dava konusu edildiği ve tecil faizinin hesaplanmasına esas alınan 1983 Nisan-Mayıs ayları tarhiyatına karşı açılan davaların Vergi Mahkemesi kararlarıyla reddedildiği, bu kararların Danıştay nezdinde temyiz edildiği henüz karara bağlanmadığı, bu durumda kesinleşmiş bir alacağın söz konusu olmadığı, 213 sayılı Kanunun 112. maddesinin 3.bendi uyarınca ödenmesi gereken tecil faizinin söz konusu olamıyacağı ileri sürülmüş olması nedeniyle bu hususun idareden sorulduğu, gelen cevabi yazıda, yükümlü kurumun bahsi geçen kararları Danıştay'da temyiz ederek yürütmenin durdurulmasını istediği, ancak yürütmeyi durdurma isteminin Danıştay 7.Dairesinin kararları ile reddedildiğinin bildirildiği, bunun üzerine tebliğ edilen tecil faizi borcuna ilişkin ödeme emrinin usul ve yasa hükümlerine uygun olduğu, hesaplama hatası, yapılmadığı" gerekçesi ile reddederek ödeme emrini onayan Vergi Mahkemesi kararının bozulması isteminden ibarettir.
Vergi aslına uygulanan faiz bakımından, dayandığı hukuki ve kanunu nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bu yönden bozulmasını sağlayacak durumda bulunmamaktadır.
Kaçakçılık cezaları üzerinden hesaplanan faize gelince;
213 sayılı Vergi Usul Kanununun olay tarihinde yürürlükte bulunan ve özel ödeme zamanlarını düzenleyen 112.maddesinin 2791 sayılı Kanunla değiştirilen 3 Nolu fıkrasında; vergi mahkemesinde açtıkları dava sonucunda haksız çıkan mükelleflerin dava konusu vergilerin ihtilaf kısmının kesinleşen ve ödenmemiş kısmı üzerinden 6183 sayılı kanuna göre tesbit edilen tecil faizi oranında bir faizide aynı süre içinde ödeyecekleri hükme bağlanmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanununun, vergi cezalarının ödenme zamanı düzenleyen 368.maddesinde ise cezalardan faiz alınacağı yolunda bir hükme yer verilmemiştir.
Bu durumda, sözü edilen Kanunun özel ödeme zamanlarını düzenleyen 112. maddesine dayanılarak kaçakçılık cezasına faiz uygulanması mümkün değildir. 6183 sayılı kanununun 51.maddesinin, ceza mahiyetindeki amme alacaklarına ayrıca gecikme zammı uygulanmayacağına ilişkin hükmü de bu hususu doğrulayıcı niteliktedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin, vergi aslı üzerinden hesaplanan faiz yönünden reddine, ceza üzerinden hesaplanan faizle ilgili kısmının kabulüyle, mahkeme kararının bu yönden bozulmasına karar verildi.