MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin (mağdurun soruşturmada alınan beyanına göre) “06/06/2010 - 06/12/2011 tarihleri arası” yerine “22/10/2012” olarak yanlış yazılması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiş; mahkemece, gerekçeli kararda, iddia, sanık savunması, müştekinin beyanı, iddia makamının mütaalası ve olaya ilişkin kabule yer verilmesi nedeniyle tebliğnamedeki “1. no"lu” bozma düşüncesine ve UYAP"tan yapılan incelemede, sanığın hüküm tarihinde farklı yargı çevresinde bulunan ... L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunduğu anlaşılmakla birlikte, sanığın istinabe mahkemesinde alınan 29/01/2014 tarihli ve 28/02/2014 tarihli ifadelerinde, duruşmalardan vareste tutulmayı talep ettiği anlaşıldığından, tebliğnamedeki “2. no"lu” bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ile sanığın, suç tarihinde mağdurun işlettiği Karaca Köyü Yardımlaşma Derneği lokalinde, masa üzerindeki mağdura ait sürücü belgesini çalması şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun"un 141/1. maddesi ile uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından; sanığın istinabe mahkemesinde 29/01/2014 tarihli ve 28/02/2014 tarihli duruşmalarda, hakkında lehe hükümlerin uygulanmasına dair isteğinin, 5237 sayılı TCK"nın 50. maddesi uyarınca tayin olunan kısa süreli hapis cezasının seçenek tedbirlere çevrilmesi talebini de içerdiği halde, bu konuda olumlu yada olumsuz bir karar verilmemesi ise Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04/03/2008 gün ve 47/43 sayılı kararında açıklandığı üzere, yukarıda eleştiri konusu yapılan ve sanığın gerçekte alması gereken ceza miktarından daha az bir ceza almasına yol açan mahkeme uygulamasının sanığın lehine olması nedeniyle, bu yanılgılı uygulamada yapılan hatadan ötürü ikinci kez atıfet sağlayacak şekilde bozma yapılmasının adalet ve hakkaniyete uygun olmayacağı anlaşıldığından bozma nedenleri yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması ile; hüküm tarihine kadar yapılan yargılama gideri toplamı, 5271 sayılı CMK"nun 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL"den az olduğu halde yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıktan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 06/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.