MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ...’ın yokluğunda verilen hükmün, sanığa 10/06/2014 tarihinde tebliğinden sonra sanığın öğrenme üzerine verdiği 16/09/2014 tarihli eski hale getirme ve temyiz talepli dilekçesinin 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme isteğini inceleme yetkisi, bu taleple birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olup bu konuda mahkemece verilen 17/09/2014 tarihli ek kararın hukuki geçerlilikten yoksun olduğu belirlenerek ve ek karar kaldırılarak, sanığın yokluğunda verilen 17/04/2014 tarihli mahkumiyet hükmünün, MERNİS adresine tebliğe çıkarıldığı ve 10/06/2014 tarihinde muhtara teslim edilmek suretiyle tebliğ edildiği anlaşılmışsa da, sanığın 07/06/2014 tarihi itibariyle cezaevinde bulunduğu da gözönünde bulundurulduğunda, yapılan tebliğin anılan sebeple geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; eski hale getirme isteminin kabulü ile yapılan tebliğ işleminin hukuken geçersiz ve 16/09/2014 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e, 143. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 2 yıl 1 ay yerine hesap hatası sonucu 1 yıl 13 ay hapis cezasına hükmolunarak, sanıklar hakkında eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 05/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.