MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


YARGITAY KARARI

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili müvekkilinin, 01.12.1998 tarihinden 24.06.2013 tarihine kadar davalı Belediyenin İdari İşler Müdürlüğünde çalıştığını, 01.01.2008 tarihine kadar olan çalışmalarının davalının taşeronlarında gerçekleştiğini net aylığının yemek ücreti dahil en son 2.400,00 TL olduğunu, taşeronlarda çalıştığı süre içinde yıllık izinlerini kullanmadığını, sözleşmeli personel olduktan sonra fazla çalışma yaptığını, haftada 5 gün çalışmasına rağmen ayda genellikle 2 Cumartesi ve 2 Pazar çalıştığını, resmi tatillerin tamamında ve dini bayramların 2 gününde çalıştığını, bu çalışmalara karşılık nöbet izni kullandırılacağının söylendiğini, işten ayrıldığında 200 günlük nöbet izni bulunduğunu, bedellerinin ödenmediğini, emsal dosyalarda kararların çıktığını, iş akdinin hizmetlerine gerek kalmadığı için feshedildiğini, taşeronda geçen sürenin alacaklarının ödenmediğini belirterek, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, hafta tatili, resmi tatil çalışmaları karşılığı ücret alacaklarının davalı ... Başkanlığından tahsilini talep etmiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, husumet, görev ve zamanaşımı itirazında bulunarak, yüklenici şirketlere belediye arasında alt işveren-üst işveren sözleşmesi olmadığını, davacının bu firmalara teşmil edilmesi gerektiğini, davacın 01.01.2008 tarihi itibariyle iş akdini kendisinin statüsünü değiştirmek amacıyla sonlandırdığını, kıdem ve ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, zamanaşımı itirazlarının bulunduğunu, görevli mahkemenin idare mahkemesi olduğunu, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda 09.01.2015 tarihli ... Esas, 2015/6 karar sayılı ilamı ile davanın kısmen kabul, kısmen reddine dair kararının, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi"nin 24.01.2017 gün ve 2015/7449 Esas ve 2017/554 Karar sayılı ilamıyla "Somut uyuşmazlıkta davalı ... tarafından aradaki ilişki 24.06.2013 tarihinde sona erdirilen ve 01.01.2008-24.06.2013 arası sözleşmeli çalıştığı dönem için çizelgeye göre kıdam tazminatı adı altında ödeme yapılan davacı, 01.01.2008 tarihinden önce davalı ...’nda alt işverenler nezdinde geçen hizmet süresi için kıdem tazminatı ile işçilik alacaklarının ödenmediğini iddia ederek talepte bulunmuştur. Talepte bulunurken de ayrıldığı tarihteki ücret üzerinden kıdem tazminatı talep etmiştir. Dosya içeriğine göre davacı 01.01.2008-29.06.2013 arası 5393 sayılı Belediyeler Kanunu’nun 49. Maddesi uyarına sözleşmeli personel olarak çalıştırılmıştır. 5393 sayılı Belediye Kanunu’nun 49/3 maddesi kapsamında çalışanlarla yapılan sözleşmelerin iş sözleşmesi olmadığı, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4/B maddesi uyarınca bu şekilde çalıştırılan kişilerin sözleşmeli personel olacağı ve işçi sayılmayacakları ve çalıştıkları kurumla arasında çıkan uyuşmazlıklarda idari yargının görevli olacağı açıktır (Y. 9. HD. 05.07.2010 gün ve 2010/21286E, 2010/21920 K). Ancak sözleşmeli personel bu statüye geçmeden önce iş ilişkisi kapsamında çalışmış ise iş ilişkisi kapsamında kaldığı süre ile ilgili işçilik alacakları ile ilgili uyuşmazlığın adli yargı yerinde görülmesi gerekir (Y. 9. HD. 03.11.2011 gün ve 2009/22356 E, 2011/34266 K.). O halde davacının son ücret üzerinden talep etmesi nedeni ile 01.01.2008-24.06.2013 dönemi için arada iş ilişkisi olmadığından istemin tefrik edilerek, bu dönem için idari yargı görevli olduğundan yargı yolunun caiz olmaması nedeni ile dava şartı yokluğundan usulden red kararı verilmesi gerekir.
2. Davacının alt işverenler nezdinde geçen ve iş sözleşmesi ile çalıştığı 01.01.2008 tarihinden önceki dönem için mahkemenin kendini görevli kabul etmesi ve zamanaşımı itirazı nedeni ile iş ilişkisinin sonra erdiği 31.12.2007 tarihi itibari ile yıllık izin ve tatil ücret alacaklarının reddine karar verilmesi isabetlidir. Ancak davacının çalıştığını iddia ettiği çalışma dönemlerinde 01.09.1998-22.01.2001 arası ile 19.07.2005-08.11.2005 arası davalı ... işyerinde çalışmadığı belirlenmiş ve bilirkişi bu dönemleri dışlayarak seçenekli hesap yapmıştır. Gerçekten de davacının anılan dönemlerde davalı ... işyerinde çalışmadığı dosyadaki kayıtlardan anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının 22.01.2001-19.07.2005 ve 08.11.2015-31.12.2007 arasında çalıştığı kabul edilmelidir. Hizmet süresi bu şekilde belirlendikten sonra ise davacının 31.12.2007 tarihi itibari ile 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14. Maddesi uyarınca kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı, hak kazanma koşullarının oluşup oluşmadığı araştırılmalı ve hak kazanıyor ise bu tarihteki ücret üzerinden kıdem tazminatı hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır. Mahkemece davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı araştırılmadan, kesintisiz 1998 tarihinden itibaren çalışmayı kabul eden ve sözleşmeli personel dönemini de kapsayan süre de katılarak belirlenen kıdem süresine göre yapılan hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulmasının hatalı olduğundan" gerekçeleri ile bozulduğu, bozmaya uyulduğu, bozma sonrası;
31.12.2007 dönem sonrası hizmetlerine ilişkin talepleri ... Esas sayılı dosyasından tefrik edilerek ve 2017/338 Esas sayılı dosyasına kaydedilerek yargılamaya devam edildiği,
Yapılan yargılamaya, dava dilekçesi, ıslah dilekçesi, cevap dilekçesi, SGK kayıtları, toplanan delillere, celp edilip incelenen kayıt ve belgelere, tanık beyanlarına, 06.02.2018 tarihinde sunulan bilirkişi ikinci ek raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 20.02.2001-19.07.2005 ve 08.11.2005- 31.12.2007 arası iki dönem olarak toplamda 6 yıl 5 ay 21 gün çalıştığının anlaşıldığı, davacının 31.12.2007 tarihli ücretine ilişkin dosyada veri bulunmadığından tanık beyanlarına göre davacının 31.12.2007 tarihindeki ücretinin net 1200 TL brüt 1.674, 81 TL olduğu kabul edildiğini, davacının 20.02.2001-19.07.2005 ve 08.11.2005- 31.12.2007 arası iki dönem olarak toplamda 6 yıl 5 ay 21 gün davalı ... Belediyesine bağlı iş yerinde farklı alt işverenlere bağlı olarak çalıştığı, 01.01.2008 tarihi itibariyle de yine davalı belediyede sözleşmeli personel olarak çalışmaya devam ettiği hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmadığını, yargıtay bozma ilamı doğrultusunda davacının 31.12.2007 tarihi itibariyle aynı iş yerinde sözleşmeli personel olmak için işten çıkışının verildiği dikkate alındığında uzun yıllar aynı iş yerinde çalışan ve aynı iş yerinde sözleşmeli personel olarak çalışmaya devam edecek davacının kendi isteği ile işten ayrıldığının kabul edilemeyeceği, davacının kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde iş akdinin sonlandırıldığının kabulü gerekeceği, davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, talep edilen döneme ilişkin davacının kıdem tazminatının ödenmediği, davalının asıl işveren olması sebebiyle davacının hak kazandığı kıdem tazminatından sorumlu olduğu, davalıdan tahsili gerekeceği, davaya karşı zamanaşımı dikkate alındığında davacının hafta tatili ücret alacağı, ulusal bayram ve genel tatil alacağı,yıllık izin ücret alacağı taleplerinin 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğundan dava tarihi itibariyle bu alacakların zamanaşımına uğradığından hafta tatili ücret alacağı,ulusal bayram ve genel tatil alacağı,yıllık izin ücret alacağı taleplerinin ise ayrı ayrı reddi gerektiği kanaatine varılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
Dosyadaki bilgi ve belgelerden özellikle davacının imzaladığı "5393 Sayılı Belediye Kanunun 49. Maddesinin Üçüncü Fıkrası Gereğince Tam Zamanlı Olarak Çalıştırılacak Sözleşmeli Personele İlişkin Hizmet Sözleşmesi" başlıklı hizmet sözleşmesinin içeriğinden davacının alt işveren nezdindeki çalışmasını kendi iradesi ile davalı ... ile tam zamanlı sözleşme imzalamak için sona erdirdiğinin anlaşılması karşısında davacının kıdem tazminatı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.