Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5281 Esas 2019/2655 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5281
Karar No: 2019/2655
Karar Tarihi: 14.03.2019

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5281 Esas 2019/2655 Karar Sayılı İlamı

Özet:

11. Ceza Dairesi, Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan dolayı dava açılan bir sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Daire, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından alınan 08.11.2018 tarihli ilamı benimsemekte ve sahte fatura düzenleme suçları hakkında 213 sayılı VUK'un 230. maddesi uyarınca sadece unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesi gerektiğini belirtmektedir. Daire, sanıkların sahte fatura düzenlemek suçundan dava açılan takvim yıllarını belirtmeksizin tek hükümle cezalandırılmasını ve cezalarının yanlış hesaplanarak daha düşük bir ceza alınması gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirten Daire, hükmün bu sebeplerle bozulmasına karar vermiştir.
Detaylı açıklama:
- 213 sayılı VUK'un 230. maddesi, sahte fatura düzenlemek suçu ile ilgili olarak faturaların sadece unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesi gerektiğini belirtmektedir.
- Sanıkların sahte fatura düzenlemek suçundan dava açılan takvim yıllarını belirtmeksizin tek hükümle cezalandırılması, her takvim yılında işlenen suçların ayrı ayrı suç teşkil ettiği gözetilmeden yapıldığından hatalıdır.
- Sanıkların cezaları, 213 sayılı VUK'un 359/b-1. ve TCK'nin 43. maddeleri u

11. Ceza Dairesi 2018/5281 E. , 2019/2655 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması ve 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki (1) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre katılan vekili ve sanıkların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak:
1-Sahte fatura düzenleme suçlarında her takvim yılında işlenen suçların birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, ancak aynı takvim yılı içerisinde farklı zamanlarda düzenlenen sahte fatura eylemlerinin bir bütün halinde zincirleme sahte fatura düzenleme suçunu oluşturacağı gözetilmeden, sanıklar hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan dava açıldığı halde hangi takvim yılına ilişkin olduğuda belirtilmeksizin yazılı şekilde tek hüküm kurulması,
2-Sanıklar hakkında, 213 sayılı VUK"nin 359/b-1. ve TCK"nin 43. maddesi uygulanmak suretiyle belirlenen 22 ay 15 gün hapis cezası üzerinden TCK"nin 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken sonuç cezanın 18 ay 22 gün olarak belirlenmesi gerekirken, yazılı şekilde 1 yıl 6 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmesi,
3-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA,14.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.