MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 18/07/2017 tarih ve 2016/463 E- 2017/383 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/05/2018 tarih ve 2018/20 E- 2018/574 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili; müvekkili şirketin 2012/78830 sayılı ve “ESAN” ve "ESAN" esas unsurlu ibareli tanınmış markanın sahibi olduğunu, davalının bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki 2015/98533 sayılı “EKAN” ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere davalı TPMK’na başvuruda bulunduğunu, başvuruya yapılan itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, davalının sadece bir harf değişikliği ile "EKAN" markasını tescil ettirmek istediğini, davalı markası ile müvekkilinin markasının görsel, işitsel olarak benzer olduğunu, tescil sınıflarının aynı olduğunu, müvekkilinin tanınmış "ESAN" markası üzerinde öncelikli ve üstün hakkı olduğunu, davalının müvekkilinin tanınmışlığından faydalanmak için bile bile haksız rekabet yarattığını, davalının kötüniyetli davrandığını ileri sürerek 2016-M-9133 sayılı YİDK kararının iptaline, tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili; YİDK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; müvekkilinin 2015 yılında yapı kimyasalları alanında faaliyette bulunabilmek için kurulduğunu, "EKAN" markasının şiketin kurucu ortaklarının soyadlarının (EKŞİ-ALTAN) bileşiminden türetildiğini, markaların görsel, işitsel ve fonetik olarak farklı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince dosya kapsamına göre; tarafların markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve karıştırılma tehlikesi bulunmadığı, davacı markasının standart karakterle yazılı "ESAN" ibaresinden oluşurken, davalı başvurusunun standart karakterle yazılı "EKAN YAPI KİMYASALLARI SANAYİ VE TİCARET A.Ş." kelimelerinden oluştuğu, markada esas unsurun "EKAN" ibaresi olduğu, herhangi bir dilde anlam ifade etmeyen "EKAN" kelimesinin türetilmiş bir kelime olabileceği, fonetik ve görsel açıdan birbirinin aynı ve devamı olmadığını, davacının 556 sayılı KHK"nın 8/3 maddesi kapsamında eskiye dayalı kullanım nedeniyle üstün ve öncelikli hakkının bulunmadığı, davalının marka başvurusunun kötüniyetli olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce, dava konusu başvurunun "EKAN YAPI KİMYASALLARI SANAYİ VE TİCARET A.Ş+Şekil" ibaresinden oluştuğu, asıl unsurun EKAN ibaresi olup, ibarenin herhangi bir dilde anlamının bulunmadığı, davalının şirket ortaklarının soyadlarından oluşan bir kısaltma olduğunu açıkladığı, itiraza dayanak markanın ise standart karakterle yazılı "ESAN" ibarelerinden oluştuğu, bu kapsamda markaların görsel ve fonetik açıdan farklı olduğu, davalı başvurusu ile davacı markaları arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma tehlikesinin olmadığı, davacının 556 sayılı KHK’nın 8/3 maddesi kapsamında eskiye dayalı kullanım nedeniyle üstün ve öncelikli hakkının bulunmadığı, davalının kötü niyetli olduğunun ispatlanamadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b.1. maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 11/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.