Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/6716 Esas 2022/3097 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
1) Sanığa yükletilen 29/07/2014 tarihi olay nedeniyle tehdit ve 01/08/2014 tarihli olay nedeniyle silahla tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Sanık hakkında silahla tehdit suçundan haksız tahrik indiriminin uygulandığı hüküm fıkrasındaki kanun maddesi “TCK’nın 29. maddesi” yerine, “TCK’nın 35. maddesi” olarak yazılmış ise de, sonuca etkili olmadığından mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde olup bozmayı gerektirmediği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
TCK'nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi'nin, 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararıyla, iptal edilmiş olması nedeniyle, uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş sanık ...’in temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden bu nedenle HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararların açıklanan noktasının, tebliğnameye uygun olarak, TCK'nın 53/1-b maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan, HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2) Sanık hakkında 01/08/2014 tarihli kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyizde ise, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a) Aynı olay nedeniyle birlikte işlendiği kabul olunan kasten yaralama ve silahla tehdit suçlarından kurulan hükümlerde, sanığın silahla tehdit suçunu, mağdurdan kaynaklanan haksız eyleme tepki olarak işlendiğinin kabulüyle TCK’nın 29. maddesi uyarınca indirim uygulanmasına karşın, kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet hükmünde haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
b) TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ...’in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 19/01/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.