MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda karar verilen sanığın, 21.01.2014 tarihli duruşmada bildirdiği bilinen son adresi ..... ” yerine, doğrudan MERNİS adresine gerekçeli kararın tebliğ edildiği, sanığın MERNİS adresine yapılan tebligattan haberdar olduğu 26.05.2014 tarihi itibariyle temyiz talebinde bulunduğu anlaşılmış olup; doğrudan MERNİS adresine yapılan tebliğ işlemi usulüne uygun olmadığından sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK"nın 226. maddesi uyarınca, TCK"nın 142/1-b maddesinden açılan davada ek savunma hakkı verilmeden, aynı Kanun"un 142/1-e maddesi uyarınca uygulama yapılması, her iki bentte öngörülen ceza sürelerinin aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.