MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I) Sanık müdafiinin sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Bozmadan sonra görevlendirilen sanık müdafii Av. .... ’in yüzüne karşı, sanığın yokluğunda verilen hükmün Av. .... tarafından sanık müdafii olarak süresinde temyiz edildiği, ancak sanığın talimatla alınan 11.09.2013 tarihli savunması sırasında, müdafii istemediğini beyan ettiği, sanığa zorunlu müdafii atanmasının.... .... in sanık hakkında verilen 11.02.2014 tarihli mahkumiyet hükmünü temyize yetkisi bulunmadığından Av..... ’in temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II) Sanığın hakkında kurulan hükme yönelik temyiz istemine gelince;
Mahkemece hangi ilamın tekerrüre esas alındığı karar yerinde belirtilmemiş ise de; 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesinde yer alan “tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca önceki hükümlülüklerinden en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 esas, 2013/18 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, sanıkların mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, hükümde tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek bulunmadığı, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği hususu gözönüne alındığında sanığın mükerrirliğine esas alınan ilamın gösterilmemesi bozma nedeni yapılmamış; TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.



Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.