Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/2577 Esas 2022/4556 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi ...Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı tarafından birleşen davanın kabulü, kusur belirlemesi, manevi tazminat talebinin reddi yönünden; davalı-davacı tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar, nafaka taleplerinin reddi ve velâyet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yersizdir.
2-Asıl dava, evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki sebebine dayalı olarak açılan boşanma davası, birleşen dava ise kişisel ilişki kurulması talebine ilişkindir. İlk derece mahkemesince kadının tam kusurlu olduğu gerekçesiyle boşanma davasının kabulü ile erkek yararına 1.000 TL manevi tazminata, birleşen davanın ise konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Bu karara karşı davalı-davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminat, nafaka ile birleşen davada karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi yönlerinden istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. İstinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesince tarafların eşit kusurlu olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının gerekçesinin düzeltilmesine, erkeğin manevi tazminat talebinin reddine, birleşen davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacı-davalı erkeğe yüklenen “ eşini yaşamak istemediği köye bahane ile getirip orada yaşamaya zorlaması” kusuru karşısında kadına “evi terk ettiği”kusurunun yüklenilmesi doğru olmayıp, boşanmaya sebep olan olaylarda davacı-davalı erkek tam kusurlu olduğu için erkek tarafından açılan asıl davanın reddine karar verilmesi gerekirken; yetersiz gerekçeyle boşanma kararı verilmesi doğru değilse de; erkeğin davasının kabulü istinaf edilmeyerek kesinleştiğinden bu husus bozma nedeni yapılmamış, yanlışlık eleştirilmekle yetinilmiştir.
3-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK m. 4, TBK m. 50, 51) dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentlerde açıklanan sebeplerle, bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ...'e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ...'ya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 17.05.2022 (Salı)