Esas No: 2022/4918
Karar No: 2022/6929
Karar Tarihi: 12.09.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4918 Esas 2022/6929 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında davacı kadının zina hukuksal nedenine dayalı boşanma talebinin reddine, kusur belirlemesine, manevi tazminatın reddine ve nafaka ile maddi tazminat miktarlarının belirlenmesine karar verdi. Davalı erkek, kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen tazminat ve nafakalar yönünden temyiz etti. Mahkeme, kadın yararına hükmedilen maddi tazminatın daha uygun miktarda takdir edilmesi gerektiğini belirterek kararı bozdu. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerine atıfta bulunarak hakkaniyet ilkesi ve ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına göre daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiği tespit edildi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından zina hukuksal nedenine dayalı boşanma davasının reddi, kusur belirlemesi, manevi tazminatın reddi ile nafaka ve maddi tazminatın miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise, kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen tazminat ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bent dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, kadın yararına hükmolunan maddî azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükümleri nazara alınarak, daha uygun miktarda maddî tazminat (TMK m. 174/1) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, davalı erkeğin tüm temyiz itirazlarının reddi ile bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeplerle ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın temyiz eden...’ye yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Sultan’a geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 12.09.2022 (Pzt.)
